کوفه سال 40هجری قمری
یتیمان کوفه پشت در خانهء علی صف کشیده اند،با کاسه های شیر
آخر طبیب گفته شیر برای درمان علی خوب است
همان یتیمانی که علی(ع) دست نوازش بر سرشان میکشید با چشمانی اشک بار پشت در خانه علی صف کشیده اند و برای مرهم درد علی شیر آورده اند

مدینه  سال 26 هجری قری
عباس(ع) به دنیا آمده است
حضرت علی(ع) در گوش او اذان و اقامه گفت، نام خدا و رسول را بر گوش او خواند و او را با توحید و رسالت و دین، پیوند داد و نام او را عباس نهاد
آن حضرت، گاهی قنداقه عبّاس را در آغوش میگرفت و آستینِ دستهای کوچک او را بالا می‏زد و بر بازوان او بوسه می‏زد و اشک می‏ریخت. روزی مادرش امّ البنین که شاهد این صحنه بود، سبب گریه امام را پرسید. حضرت فرمود: این دستها در راه کمک و نصرت برادرش حسین، قطع خواهد شد؛ گریهء من برای آن روز است
امّ البنین قنداقهء عباس را میگیرد و دور سر حسین میگرداند یعنی عباسم فدای حسین

کوفه سال 60 هجری قمری
یتیمان کوفه بزرگ شده اند و رشید
هر کدام به کاری مشغولند
یکی کشاورزی میکند
یکی در خدمت والی کوفه است
یکی آهنگر است
یکی...
یکی شمشیر می سازد
یکی نیزه
یکی تیر سه شعبه

کربلا سال 61هجری قمری
عباس  مشکها پر از آب کرده تا به خیمه ها ببرد
دستانش را پر از آب میکند تا کمی آب بنوشد و عطشش را تسکین دهد
یاد تشنگی حسین و بچه ها که افتاد آب را میریزد ،دریغ ازنوشیدن قطره ای آب
آخر او فرزند بانوی ادب است، امّ البنین
در مسیر بازگشت
همان یتیمان کوفه که دست نوازش علی بر سرشان بود
 دستانش را قطع میکنند
تیر به چشمش میزنند
عمود آهنین بر فرقش
در لحظه آخر برادرش را صدا زد
عباس که تا حالا حسین را جز مولا و سرور خطاب نکرده بود برای اولین بار او را برادر خطاب میکند

یتیمان دیروز کوفه مگر نمیدانید که
 قاسم فرزند حسن ابن علی(ع) است
علی اکبر
علی اصغر
فرزندان زینب(س)
وحسین(ع)
فرزندان علی هستند
مگر دست نوازش علی بر سر شما نبود
چرا نمک علی را خوردید و فرزندانش را به قتل رساندید
مگر حسین فرزند علی(ع) و فاطمه(س)نیست
مگر...

کوفه سال 61هجری قمری
یتیمان کوفه حالا بزرگ شده اند
فزرندان علی را کشته اند
زنانشان را به اسیری آورده اند
به اسرا،به سرهای شهدا ،جسارت میکنند
سنگ میزنند
ناسزا میگویند
معجر از سر زنان میکشند
و...
یتیمان کوفه چه خوب مزد زحمات علی را دادند

پی نوشت:اگر دلتان شکست،اگر قطره اشکی بر گونه اتان لغزید؛ مرا هم دعا کنید

سلام

عزاداری هاتون قبول

گهواره تکان میخورد ٬ آرام نگیرد

از سینه خشکیده دگر کام نگیرد

حالا که شنیدست ندا ‌«ینصرنی» را

جز عزم به میدان ٬ کمک انجام نگیرد

تشنه ست٬ ولی معرفت این است که دیگر

از دست کسی غیر نبی ٬ جام نگیرد

با گریه ی بی اشک صدا کرد پدر را

تا یکّه به میدان بلا گام نگیرد

بر سینه خود تنگ گرفتش شه والا

آنگونه که کس یار دلارام نگیرد

آورد به میدان به سر دست که گویی

جز بر سر دست پدر آرام نگیرد

در مذهب آن بی صفتان بود وگرنه

با تیر ٬ کس آهو بچه ای رام نگیرد

خندید به روی پدر آندم که رهاشد

مرغی که دگر دانه از این دام نگیرد

سلام

عزاداری هاتون قبول درگاه حق

ایشالله هرچی از امام حسین می خواین بهتون بده

پیراهن عزای تو جوشن کبیر ماست
ذکر سلام بر تو دعای مجیر ماست
پیراهنی که پرچم سیار کربلاست
بر شانه بلند، ولی سر به زیر ماست
هر کس بر این لباس عزا تنه میزند
فردا برای یک نخ آن هم اسیر ماست
جانم فدای پیرهن مسلح مسلحت ات
این کشته فداته به‌هامون امیر ماست.
السلام علیک یا ابا عبدالله.

سلام

این هم پست شب دوم محرم

عزاداری هاتون مورد قبول حق

اصلا حسین جنس غمش فرق می کند
این راه عشق پیچ و خمش فرق می کند
شاعر شدم که شعر بگویم برایشان
این خانواده محتشمش فرق می کند
این جا گدا همیشه طلبکار می شود
اینجا که آمدی کرمش فرق می کند
مرده زنده می شود از ذکر یا حسین
عیسای اهل بیت دمش فرق می کند
از نوع ویژگی دعا زیر قبه اش
معلوم می شود حرمش فرق می کند
تنها نه جنس عزا و جنس ماتمش
بلکه سیاهی علمش فرق می کند
من از «حسین منّی» پیغمبر خدا
فهمیدم حسین همه اش فرق می کند…